افراد منزوی چه ویژگی هایی دارند

[Saltanat]

یک روانپزشک با اشاره به اختلال شخصیت دوری گزین، مبتلایان به این اختلال را افرادی عنوان کرد که به دلیل ترس از طرد شدن، روابط اجتماعی کمی داشته و منزوی می‌شوند.

مبتلایان به اختلال شخصیت دوری‌گزین معمولاً با دیگران ارتباط برقرار نمی‌کنند و ترجیح می‌دهند کمتر وارد گفت‌وگو شوند.

این افراد مشاغلی را انتخاب می‌کنند که فردی است و نیاز به همکاری جمعی و تعاملات اجتماعی کمی داشته باشد.

مبتلایان به اختلال شخصیت دوری‌گزین اهل معاشرت نیستند و کمتر در جمع‌ها حاضر می‌شوند. آنها دوستان زیادی ندارند و در جلسات اولی که وارد محلی شوند به سختی ارتباط برقرار می‌کنند. هر چند آنها می‌توانند در کارهایشان تمرکز کنند و آن‌ها را پیش ببرند ولی در تعاملاتشان دچار مشکل می‌شوند.

این افراد در ادامه این اختلال علائمی از افسردگی را بروز می‌دهند اما زمانی این مشکل اختلال محسوب می‌شود که منجر به افت عملکرد در فرد شود.

همان‌طور که اشاره شد مبتلایان به اختلال شخصیت دوری‌گزین مشاغلی را انتخاب می‌کنند که نیاز به تعامل زیاد با افراد دیگر نداشته باشد. مانند مکانیکی که خیلی با مشتری سر و کار ندارد و فقط وسیله را می‌گیرد و به او برمی‌گرداند.

در سبب شناسی این اختلال باید گفت برخی ضربه‌های روانی در پیدایش این اختلال موثر است. البته دیدگاه یادگیری می‌گوید فرزندان والدینی که دوری گزین هستند می‌توانند نسبت به تعاملات اجتماعی بی‌اعتماد باشند.

احساس بی‌کفایتی و حساسیت نسبت به ارزیابی منفی دیگران ویژگی مبتلایان به این اختلال است.

مبتلایان پرتوقع و تحریک‌پذیر هستند. روان درمانی به صورت احساس اعتماد و اطمینان بیمار نسبت به طردنشدن می‌تواند به فرد کمک کند. همچنین برای کاهش اضطراب و افسردگی ناشی از این اختلال گاهی لازم است از داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی بابت تسریع درمان استفاده کرد.

البته باید این اختلال از اختلال شخصیت اسکیزوئید متفاوت کرد. در اختلال شخصیت اسکیزوئید فرد مبتلا روابط اجتماعی را بی‌معنی تلقی کرده در حالی که مبتلایان به اختلال شخصیت دوری‌گزین به دلیل ترس از طرد شدن از برقراری ارتباط اجتماعی می‌ترسند.

[Admin]

یک روانپزشک با اشاره به اختلال شخصیت دوری گزین، مبتلایان به این اختلال را افرادی عنوان کرد که به دلیل ترس از طرد شدن، روابط اجتماعی کمی داشته و منزوی می‌شوند.

مبتلایان به اختلال شخصیت دوری‌گزین معمولاً با دیگران ارتباط برقرار نمی‌کنند و ترجیح می‌دهند کمتر وارد گفت‌وگو شوند.

این افراد مشاغلی را انتخاب می‌کنند که فردی است و نیاز به همکاری جمعی و تعاملات اجتماعی کمی داشته باشد.

مبتلایان به اختلال شخصیت دوری‌گزین اهل معاشرت نیستند و کمتر در جمع‌ها حاضر می‌شوند. آنها دوستان زیادی ندارند و در جلسات اولی که وارد محلی شوند به سختی ارتباط برقرار می‌کنند. هر چند آنها می‌توانند در کارهایشان تمرکز کنند و آن‌ها را پیش ببرند ولی در تعاملاتشان دچار مشکل می‌شوند.

این افراد در ادامه این اختلال علائمی از افسردگی را بروز می‌دهند اما زمانی این مشکل اختلال محسوب می‌شود که منجر به افت عملکرد در فرد شود.

همان‌طور که اشاره شد مبتلایان به اختلال شخصیت دوری‌گزین مشاغلی را انتخاب می‌کنند که نیاز به تعامل زیاد با افراد دیگر نداشته باشد. مانند مکانیکی که خیلی با مشتری سر و کار ندارد و فقط وسیله را می‌گیرد و به او برمی‌گرداند.

در سبب شناسی این اختلال باید گفت برخی ضربه‌های روانی در پیدایش این اختلال موثر است. البته دیدگاه یادگیری می‌گوید فرزندان والدینی که دوری گزین هستند می‌توانند نسبت به تعاملات اجتماعی بی‌اعتماد باشند.

احساس بی‌کفایتی و حساسیت نسبت به ارزیابی منفی دیگران ویژگی مبتلایان به این اختلال است.

مبتلایان پرتوقع و تحریک‌پذیر هستند. روان درمانی به صورت احساس اعتماد و اطمینان بیمار نسبت به طردنشدن می‌تواند به فرد کمک کند. همچنین برای کاهش اضطراب و افسردگی ناشی از این اختلال گاهی لازم است از داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی بابت تسریع درمان استفاده کرد.

البته باید این اختلال از اختلال شخصیت اسکیزوئید متفاوت کرد. در اختلال شخصیت اسکیزوئید فرد مبتلا روابط اجتماعی را بی‌معنی تلقی کرده در حالی که مبتلایان به اختلال شخصیت دوری‌گزین به دلیل ترس از طرد شدن از برقراری ارتباط اجتماعی می‌ترسند.

آیا شبکه های اجتماعی می تواند انزوا و گوشه گیری افراد را درمان کند؟ یا باعث شدیدتر شدن آن می شود؟

[ravanshenas-therapy]

سبام به همه دوستان
با توجه به اینکه استفاده از شبکه های اجتماعی با دلایل زیادی برای افراد در این دوران بیشتر شده است و گاهی حتی با این توجیهات روبرو می شوید که اخه فرقی بین این روابط نیست ، این روابط سالم تر هستند، من از این روش برای شناخت و درمان خودم و شروعی برای روابط اجتماعی استفاده می کنم و....
دقت کنید که سوال که در بالا مطرح شده است نیاز به تفکر زیادی دارد و نمی توان یک دیدگاه کلی را بیان کرد سوال به این نحو است که آیا شبکه های اجتماعی می تواند انزوا و گوشه گیری افراد را درمان کند؟ یا باعث شدیدتر شدن آن می شود؟
دقت کنید که از ویژگی های بیان شده در افراد با انزوای اجتماعی و در حالت شدید اختلال شخصیت دوری گزین بیان شده است این افراد ترس هایی از ترد شدن از طریق اجتماع دارند و دائم در حال بررسی رفتارهای خود و دیگران هستند این افراد برای کاهش تعامل خود حتی از شغل و نوع تحصیل و حتی ارتباطاتی استفاده می کنند که در کمترین تعامل ممکن باشد تا آنها را با ترس هایی که دارند روبرو نکند .
به این معنا که از مکانیزم های دفاعی چون انکار ، خنثی کردن استفاده می کنند تا با آنچه از لحاظ روانی تجربه می کنند روبرو نشوند .
شاید این ارتباطات اجتماعی بتواند در یک سطح از ارتباط آنها را حفظ کند اما موضوع مهم این است که چون باورها و افکار و احساساتی که آنها تجربه می کنند هنوز وجود دارد حتی در همین ارتباطات نیز انها با این افکار و ایده هایی که در ذهنشان وجود دارد بازهم روبرو می شوند و این موضوع حتی می تواند تشدید کننده این مشکلات در این افراد باشد چون در فضاهای مجازی کمترین حالت تبادل احساسات وجود دارد و عاطفه رد و بدل نمی شود .
این افراد ترس شدیدی از طرد شدن دارند و چون در روابط مجازی عموما روابط پایداری پایینی دارد این ترس ها با هر بار اتمام روابط و قطع و نبود و لمس نکردن حضور فرد می تواند تشدید شود .